Współczynnik urlopowy w 2017 roku

W jakiej sytuacji ma on zastosowanie? Jak go wyliczyć? Dla kogo ma on znaczenie? Jaka jest jego wysokość przy częściowym etacie?

Współczynnik urlopy konieczny jest do wyliczenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Urlop wypoczynkowy jest przywilejem pracowników. Zostało to uregulowane w art. 152 ustawy z dnia 26.06.1974 r. kodeks pracy. Przepisy nie gwarantują go osobom wykonującym zlecenie i dzieło.

Aby dokonać wyliczenia współczynnika urlopowego należy odnieść się do § 19. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8.01.1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

Współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za 1 dzień urlopu ustala się odrębnie w każdym roku kalendarzowym i stosuje przy obliczaniu ekwiwalentu, do którego pracownik nabył prawo w ciągu tego roku kalendarzowego.

Współczynnik ustala się, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12.

Zatem wysokość współczynnika urlopowego w 2017 rok dla pracownika pełnoetatowego wylicza się następująco :

• 365 dni : (53 niedziele + 10 dni świątecznych + 52 dni wolne) = 250
• 250 : 12 = 20,83

Jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, wartość współczynnika obniża się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika.

Odnosząc się do powyższych informacji, przy częściowym etacie wysokość współczynnika urlopowego przedstawia się następująco.