Projekt nowego zwolnienia z ZUS
W ostatnich dniach pojawił się projekt nowego zwolnienia z ZUS. Zwolnienie to dotyczyłoby wyłącznie składek społecznych i obowiązywałoby od 1 stycznia 2019 r.
Projekt dotyczy zwolnienia pracowników i pracodawców z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne (bez składki zdrowotnej) od przychodów z pracy osób starszych, które przekroczyły wiek emerytalny, ale z różnych powodów nie pobierają tego świadczenia oraz opłacania tych składek z budżetu państwa.
Obecnie obowiązująca zasada
Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów.
Ponadto za pracowników obowiązkowo opłacać się składkę chorobową i wypadkową – art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Oznacza to, że za każdego pracownika obowiązkowo należy opłacać składki społeczne i zdrowotne. Po części są one płatne przez pracodawcę, a po części finansowane przez pracownika.
Projekt nowego zwolnienia z ZUS
Założenia
Proponuje się zwolnienie się z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne od przychodu pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, który osiągnął wiek emerytalny – co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn i nie pobiera emerytury, renty, świadczenia przedemerytalnego, zasiłku przedemerytalnego lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.
Zwolnienie przysługiwałoby na wniosek pracownika.
W przypadku złożenia powyższego wniosku w trakcie trwania stosunku pracy, pracodawca jest zobowiązany zwiększyć dotychczasowe wynagrodzenie pracownika, o kwotę stanowiącą 50% składek na ubezpieczenie społeczne pracownika finansowanych przez pracodawcę w związku z wypłatą wynagrodzenia w dotychczasowej wysokości.
ZUS przejmie obowiązki płatnika
Zatem zgodnie z projektem, gdyby doszło do zatrudnienia emeryta niepobierającego świadczeń na podstawie umowy o pracę, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe pracowników sfinansuje w całości budżet państwa za pośrednictwem ZUS.
Podstawa
Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe stanowiłaby kwota przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy, a składki na ubezpieczenie chorobowe – minimalne wynagrodzenie.
Wynagrodzenie
W kwestii wynagrodzenia pracownika projekt określa, że dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy, nie może być niższe niż kwota minimalnego wynagrodzenia, powiększona o kwotę stanowiącą połowę kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe, jakie pracodawca jest zobowiązany finansować od przychodu w wysokości minimalnego wynagrodzenia dla pracowników niekorzystających ze zwolnienia.
Zasiłek
Proponuje się, aby podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, a w przypadku emerytów zwolnionych z opłacania składek społecznych – kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Okres przejściowy
Pracownik zatrudniony przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, spełniający warunki zwolnienia z opłacania składek społecznych, mógłby złożyć do pracodawcy wniosek o objęcie zwolnieniem. W takim przypadku pracodawca byłby zobowiązany podwyższyć dotychczasowe wynagrodzenie pracownika, który złożył wniosek o kwotę stanowiącą 50% składek na ubezpieczenie społeczne pracownika finansowanych przez pracodawcę w związku z wypłatą wynagrodzenia w dotychczasowej wysokości.
Ustawa jeśli zostałaby wprowadzona, obowiązywałaby od 1 stycznia 2019 roku.
Podziel się nim ze znajomymi
